دریای کویر

ســــــــــــــــــــــــــــلام ...

گاهی ارزو میکنم همه ما ادمها که در زندگی روزمره مون بداخلاقی میکنیم ..عصبانی میشم ..قاط میزنیم ...حسودی میکنیم ..دروغ میگیم ...تهمت میزنیم ...غیبت میکنیم ...خودنمایی میکنیم ..تظاهر میکنیم ریا کاری و...........

همه ماها یه گوشه از مغزمون وقت این کارا بهمون پیغام بده که برای جبران اینکارا فرصتی شاید نباشه وبعد این رفتارها یه حس پشیمونی ویه حسرت می مونه ......که همیشه توذهنمون میمونه ؛ کاش برخورد بهتری داشتم کاش نیش زبون نمیزدم ...کاش حسودی نمیکردم کاش مهربونتر بودم کاش با انصاف تر بودم کاش بهتر رفتار میکردم ......

اما این یه خیاله یه رویا .....از یه ارزویی که مال یه جامعه دست نیافتنی هست که فکر نکنم حالا حالاها تو جامعه خودمون بهش دست پیدا کنیم هرجایی که نگاه میکنی یکی رو می بینی که خودش نیست داره به هزار ویک دلیل دیگری رو فریب میده .....

گاهی وقتا دلم میخواد که صبح چشمام رو باز میکنم تو جامعه ام درد نباشه ..غم وغصه ای نباشه ...متلک و سرک کشیدن توکار دیگرون نباشه .....شادی باشه وخنده .......مهربونی باشه ودل بی ریا ......

خیلی ها هستن تو این زمونه  که همه چیز رو تو غرور وحسادت خودشون تفسیر کنن و جوری رفتار کنند که دیگران پایین تر ازاونا وبرده اونا هستند .....بدم میاد ازادمهایی که پرازاین غرور ونخوت هستن ....عزیزی دارم که مثل زبونش اینه گدا وادا ...واقعنی هم همینطوره ...خیلی دلم میخواد میتونستم بهشون بگم به چی می نازید ؟ پول باداورده ؟ زیبایی که به ضرب زور موادارایشی هست ؟ به خونه زندگی که هیج زحمتی براش نکشیدید؟ واقعنی  اینهمه غرور ادمی ازکجا نشات میگیره ؟...

هیجکدوم از ماها کامل نیستیم همه مون یه خصلت هایی داریم که شاید خوشایند نباشه ولی باید اینقد منطق داشته باشیم وانتقاد پذیر باشیم که عیب های خودمون رو بشناسیم وقبول کنیم که عیب داریم نه اینکه با غرور وخودخواهی زیر بار نریم و بر رفتار بد پافشاری کنیم .....

2

یه بار دوستی بهم اس زد که گاهی بایدارامش کسی رو بهم بریزی برای اینکه بفهمه تنها نیست ...این روزها که بیشتر به حال احوالات درونی خودم میپردازم حس های متفاوتی نسبت به این جمله دارم ...حس های رضایت که گاهی همچین تلنگرهایی رو حس میکنم و حس های نارضایتی که چرا گاهی تنهایی هام بهم میخوره ...

این روزها درکنار اشفتگی کارها و فکرهای روزمره ...به کسانی فکر میکنم که این ارامش وتنهایی ام رو بهم میریزند و نمی ریزند به کسانی که شاید چندین سال دوست بودن ولی ازدوست اسم دوست رو داشتند نه عشق دوست رو...

میدونید گاهی خیلی خوبه که ادم تامل کنه بین رفتارهای دوستاش رفتارهایی که نشات میگیره ازذات درونی فرد ..  دوستانی که بدنبال حرف وحدیث نیستن بدنبال مسخره واذیت کردن نیستن منو همینجوری که هستم قبول دارند توقعی ندارن که باب میل اونها رفتار کنم ....میخوان که خودم باشم ...یه اعتراف هم کنم که من چقد دیر این دوستان واقعی ام رو شناختم .......

وصدالبته کسایی رو که فکرمیکردم دوستم هستن خط قرمزی کشیدن روهمه باورهام .....اتفاقا خیلی خوب هم شد چرا که تفاوت ها رو شناختم ..دوستی ها رو فهمیدم به لذت دوست داشتن رسیدم .....

تواین چن وقت به یک نتیجه رسیدم گاهی باید خیلی ازادمهای زنده رومرده بدونی ودور خیلی از دوستان واشناها رویه خط قرمز بکشی ..کاری که فکر میکنم باید زودترانجام میدادم ولی الان فهمیدم گاهی باید روی برخی یک ضربدر بزنی ویک ایست گنده که بدونی اون ادمها برات تمام شدن ...اینجوری خودت میمونی و ارامشی که خودت داری وزندگی که توش ارامشی برای خودت هست .......

یادمون نره توهمه روزهامون خوشی وناخوشی همدیگه رو دعا کنیم وبرای هم ازته دل موج مثبت بفرستیم برای جسمی ..مالی ..روحی........ خدایاشکرت ...خداجونم برای اول همه خوبی هات ممنونم وشکرت...خدایا کمکم کن که بتونم ازته دلم وبا نبت پاک ازت بخشش بخوام برای همه وقت هایی که بودی ومن ندیدمت ...ویا شاید نخواستم ببینمت....خدایا شکرت ....